LG G2, najsilniejszy smartfon LG, wyposażony w ekran IPS Full HD, chipset Qualcomm Snapdragon 800 oraz 13-megapikselowy aparat z optyczną stabilizacją obrazu zadebiutował kilka dni temu na polskim rynku.

Polska jest jednym z pierwszych krajów, w których LG G2 pojawił się w sprzedaży. Od 11 października jest on dostępny w salonach sieci PLAY w całej Polsce na wyłączność do końca miesiąca, a z początkiem listopada będzie także na rynku otwartym.

Sam telefon miałem przez kilka godzin w rękach, więc postaram się Wam go nieco przybliżyć.

Design i wykonanie

LG G2 jest solidny, nie skrzypi i z przodu designem mocno nawiązuje do Nexusów. Plastikowa obudowa urządzenia jest typu unibody, ale jak udało się nam oficjalnie dowiedzieć, w serwisie w banalny sposób można się dostać do „bebechów” urządzenia jednym ruchem.

W zasadzie największą wadą G2 jest tył urządzenia. O ile do samego wykonania ciężko mi się przyczepić bo stoi na bardzo wysokim poziomie, to wygląd tyłu G2 jest jednym z gorszych, jakie widziłem. Co z tego, że urządzenie nie skrzypi, elementy obudowy są dobrze spasowane i w dłoni ma się wrażenie, że G2 stoi klasę wyżej od Galaxy S4, skoro wyglądem po prostu odstrasza? Zresztą zobaczcie sami:

To jeden z tych momentów, w którym z łatwością jestem w stanie przyznać, że czarna wersja telefonu jest ładniejsza od białej (przeważnie uznaję na odwrót).

Przy okazji tyłu – to tu właśnie znajdują się wszystkie przyciski – włączania i wyłączania ekranu blokady oraz regulacji głośności. Boki urządzeń wolne są od jakichkolwiek dodatków.

Co do samej koncepcji – odruchowo szukałem przycisków po bokach, ale sądzę, że przyzwyczajenie się do takiego rozwiązania to kwestia czasu. Jak jest w praktyce? Musiałbym dłużej potestować G2, aż mnie samego to bardzo ciekawi. Tym bardziej, że LG zarzeka się, że taki sposób obsługi telefonu jest wygodniejszy i… naturalniejszy.

Ekran

Drugi najlepszy ekran na androidowym rynku. To mój taki werdykt na szybko, poparty jedynie kilkugodzinnymi wrażeniami.

Tak naprawdę po tak krótkim czasie odniosłem po prostu wrażenie, że wolałbym taki ekran, niż w Galaxy S4. Xperia Z1 z oczywistych względu nawet nie może startować do IPS LCD Full HD w G2, natomiast wciąż twierdzę, że HTC One jest w posiadaniu najlepszego ekranu – o odpowiednich barwach, najlepszych kątach widzenia i jasności.

Te same parametry w LG G2 na pierwszy rzut oka też zdecydowanie by mnie zadowoliły.

Nakładka i wydajność

Jaka jest nakładka od LG – każdy widzi. Trochę rozwiązań skopiowano z Samsunga, w LG G2 jeszcze kilka z HTC, ale i dodano kilka unikalnych i bardzo przydatnych rozwiązań.

Gdybyśmy np. kupowali LG G Pad 8.3 i G2 w tandemie, otrzymalibyśmy prawdopodobnie świetne połączenie. Otóż oba urządzenia można sparować i np. z poziomu tabletu zarządzać telefonem, odbierać SMS’y, odpowiadać na maile (przeczytanie jednego na tablecie spowoduje automatyczne ‚przeczytanie’ tego samego na telefonie) – powiadomienia przestaną się w końcu dublować. W końcu ktoś wpadł na fajny pomysł na to, jak sprawić, że tablet stanie się faktycznym uzupełnieniem telefonu.

Nie było dużo czasu, żeby zagłębiać się w nowości oprogramowania (np. nowe rozwiązanie wieleozadaniowości), ale na szybko widać było, że nakładka wizualnie niczym się nie różni od tej z modli np. LG Swift G czy Swift F5. Elementy UI są identyczne, okropne ikony i najgorzej wyglądające przełączniki pozostawiono bez zmian. O ile dobrze pamiętam, to nakładkę LG w niemalże tej samej postaci oglądałem na targach w Barcelonie. W 2011 roku. Halo, LG, pobudka.

Ale zaraz zaraz. Górna belka zrobiła się przezroczysta! Świetnie. Zrezygnowano dotykowych przycisków pod ekranem i zmieniono je na dotykowe-software’owe. Uwaga, panel z tymi przyciskami też jest przezroczysty, co wygląda obłędnie i nie daje poczucia marnowanej przestrzeni.

Najlepsze jednak jest to, że panel ten można (prawie) dowolnie edytować. Chcesz mieć przycisk wstecz po lewej stronie? Albo po prawej? A może dodać skrót do Quick Memo? Nie, jeszcze lepiej – teraz w LG można dodać przycisk… który rozwija górną belkę powiadomień. To wszystko w zasięgu jednego kciuka, zamiast gimnastykowania się z górną częścią telefonu (pozdrowienia dla właścicieli iPhone’ów).

Takich smaczków w oprogramowaniu jest zapewne znacznie więcej. Taka mała dygresja – tych wszystkich dodatków jest bodaj najwięcej spośród Androidów, ale nie odnosi się tu takiego wrażenia jak w TouchWizie, że są one nieprzydatne, lub że jest ich za dużo.

O wydajności ciężko się rozpowiadać tak samo jak o baterii (która ponoć wytrzymuje nawet 3 dni bez ładowania), ale podczas zabawy urządzeniem nie zauważyłem żadnych spadków wydajności czy spowolnień animacji.

Aparat

13 Mpix, optyczna stabilizacja obrazu, koncentrowanie się podczas nagrywania na konkretnych źródłach dźwięku… a jak jest w rzeczywistości?

Pierwsze wrażenia sugerują, że jest nieźle. Funkcja OIS czasem płatała figla i rozmazywała obraz, z którym powinna łatwo sobie poradzić, a w pozostałych przypadkach świetnie łapała ostrość na bardzo ruchliwych obiektach.

Co z przechwytywaniem konkretnego źródła dźwięku (poprzez przybliżanie podczas nagrywania wideo)? Jest słabo, po prostu ledwo to działało, ale przebadałem to jedynie na podstawie jednego nagranego filmiku. Mimo wszystko – z tą samą funkcją miałem już swego czasu styczność w którymś z poprzednich modeli LG i nie było z tym problemów. Może to tylko mój pech.

Więcej zdjęć znajdziecie na blogu Czujnym Okiem, które wrzuciłem od razu po prezentacji. Moim zdaniem zdjęcia wypadają bardzo dobrze, ale musiałbym z aparatem spędzić więcej czasu.

Krótko mówiąc – LG G2 przyciąga uwagę i pełny jego test przedstawimy Wam na łamach następnego numeru Android Magazine, gdzie przyjrzymy się mu dużo bardziej szczegółowo.